ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΟΥΝΤΖΟΣ
Η περιοδοντική νόσος είναι φλεγμονώδης νόσος μικροβιολογικής αιτιολογίας αποτελεί δε εξέλιξη της ουλίτιδας.
Εντοπισμένα ή στο σύνολο τους περιοδοντικούς ιστούς τους προσβάλει με απρόβλεπτη καταστροφή των στηρικτικών ιστών του περιοδοντίου.
Η περιοδοντική νόσος αναλόγως της καταστροφής του φατνιακού ιστού διακρίνεται σε κατηγορίες δηλαδή σε μικρή, μέσαια και προκεχωρημένης βαρύτητας [εντοπισμένη και γενικευμένη].
Η σχέση του σακχαρώδη διαβάτη με την περιοδοντική νόσο χαρακτηρίζεται αμφίδρομη.
Ο σακχαρώδης διαβήτης και η περιοδοντική νόσος πάνε μαζί.
Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν προκαλεί περιοδοντική νόσο, αλλά όταν υπάρχει ενεργεί ως τροποποιητικός παράγοντας στους ιστούς και στην μικροβιακή χλωρίδα του περιοδοντικού θυλάκου με αποτέλεσμα την ποιο γρήγορη εξέλιξη της νόσου.
Παρόλο της νόσου του περιοδοντίου με τον διαβήτη η σχέση δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη, πολλές έρευνες υποστηρίζου ότι καθοριστικό ρόλο στην ταχεία εξέλιξη της περιοδοντικής νόσου διαδραματίζει ο χρόνος εμφάνισης του διαβήτη τύπου Ι.
Η περιοδοντική νόσος ως μια τοπική λοίμωξη μπορεί να απορρυθμίσει τον διαβήτη ή να καταστήσει δύσκολο τον έλεγχο του.
Έχει παρατηρηθεί μετά από θεραπεία στο περιοδόντιο, θεραπεία στα δόντια ή εξαγωγή όταν χρειάζεται, οι απαιτήσεις σε ινσουλίνη ελαττώνονται σημαντικά.
Τα προβλήματα που δημιουργούνται στους ασθενείς με διαβήτη είναι πόνος στα ούλα και απώλειες οδόντων και στην μάσηση.
Όταν έχουμε ολική ανοδοντία διαβητικοί ασθενείς δεν ανέχονται την ολική οδοντοστοιχία λόγω της ξηροστομίας ή ανεπαρκούς στήριξης λόγω της αυξημένης απορρόφησης του φατνιακού ιστού.
Μετά από τα παραπάνω, πρέπει να υπάρχει έγκαιρη διάγνωση στους ασθενείς με διαβήτη θεραπεία των ιστών του περιοδοντίου και των δοντιών σε συνθήκες βιολογικά λειτουργικά αισθητικά αποδεκτές, για να μην υπάρχουν προβλήματα στο μέλλον.
Πρόσφατες έρευνες απόδειξαν ότι διαβητικοί ασθενείς με περιοδοντική νόσο προκεχωρημένης βαρύτητας εμφανίζουν περισσότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη [κυρίως καρδιαγγειακές, νεφρικές παθήσεις] σε σχέση με τους διαβητικούς ασθενείς με υγιές περιοδόντιο.
Σχεδόν όλες οι κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η θεραπεία της περιοδοντικής νόσου οδηγεί σε βελτίωση της γλυκαιμικής ρύθμισης [μέτρηση επιπέδου HbA1c].
Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιοδοντικών ασθενών με καλά ελεγμένο σακχαρώδη διαβήτη γίνεται όπως και στους μη διαβητικούς ασθενείς.
Καλό θα είναι οι συνεδρίες να είναι μικρής διάρκειας κατά το δυνατόν ατραυματικές και λιγότερου δυνατού άγχους.
Στους διαβητικούς ασθενείς υπάρχει μειωμένη ικανότητα ιστών για επούλωση.
Η χορήγησης προφυλακτικής αντιβίωσης για τον κίνδυνο μικροβιαιμίας.
Τέλος οι ασθενείς αυτοί μπορεί να αναπτύξουν οξεία κατάσταση [υπερυπογλυκαιμικό επεισόδιο] ο οδοντίατρος πρέπει να αντιμετωπίσει την κρίση αρχικά σαν υπογλυκαιμική.
Συμπέρασμα είναι ότι ο σακχαρώδης διαβήτης επιδρά στην επίπτωση, τη βαρύτητα και την εξέλιξη της περιοδοντικής νόσου και η περιοδοντική νόσος θεωρείται μια από τις επιπλοκές της.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΟΥΝΤΖΟΣ
